Ademloos -:- Onder de eiken

Ademloos
---------------

Dat vluchtig gebaar
van je hoofd op mijn schouder,
gezicht naar de zon;
slechts een handbreedte ver
de schittering in je ogen.

Mijn vingers volgen
de lijnen van je lippen,
de vorm van je kin;
en onverwachts rolt een traan
over je wang,op mijn hand.

Jouw zwijgen spreekt meer
dan woorden dat kunnen-
in deze leegte
luister ik naar het kloppen
van onze harten,ademloos.

Onder de eiken
-------------------

Alleen hun toppen
wiegen op de maat van de wind-
onder de eiken
het witte kapelletje,
waar mensen komen en gaan.

Schaduwen,eerst kort
dan langer, omsluiten
de oude hoeve;
tussen uitgestrekte velden
is niets,niets meer hetzelfde.

Ondergaande zon-
geen zuchtje wind rimpelt
het heideven;
turend in de verte
denk ik aan wat is geweest.